Jeśli istnieje ryzyko narażenia się na spadające przedmioty, należy zawsze używać hełmu ochronnego. Również przy pracach w środowiskach, gdzie istnieje ryzyko innych urazów głowy, koniecznie trzeba stosować ochrony głowy. Ponadto, niektóre hełmy są przystosowane do prac w pobliżu linii wysokiego napięcia. W czasie mrozów należy stosować kaski umożliwiające umieszczenie w nich kapturów wewnętrznych.
Przemysłowy hełm ochronny jest podstawowym środkiem BHP i stanowi główne zabezpieczenie głowy pracownika przed uderzeniem. Wszędzie tam, gdzie istnieje ryzyko urazów głowy, należy używać odpowiednich ochron. Zadaniem hełmów jest ochrona przed uderzeniami spadających przedmiotów oraz uderzeniami głową o wystające elementy konstrukcji stanowiska pracy.

Hełmy mogą być przystosowane również do ochrony przed innymi zagrożeniami:
• porażeniem prądem elektrycznym,
• działaniem wysokiej temperatury,
• odpryskami stopionego metalu,
• poprzecznymi siłami ściskającymi o niewielkiej wartości,
• opadami atmosferycznymi.

Hełmy ochronne mogą służyć jako konstrukcja bazowa do mocowania innych rodzajów sprzętu ochronnego, np.: nauszników przeciwhałasowych, osłon twarzy, osłon karku. Przemysłowe hełmy ochronne w zależności od przeznaczenia oraz rozwiązań technicznych producenta mogą różnić się konstrukcją. Można jednak wskazać na wspólne typowe elementy, takie jak:
skorupa, więźba, pas główny, potnik, pasek podbródkowy. Skorupa, stanowiąca zewnętrzną część hełmu nadającą mu zasadniczy kształt, nie styka się bezpośrednio z głową
użytkownika. Jej podstawowym zadaniem jest przejęcie uderzenia spadającego przedmiotu, częściowe pochłonięcie jego energii i przekazanie pozostałej jej części na więźbę. Ponadto zadaniem skorupy jest niedopuszczenie do kontaktu spadającego przedmiotu o ostrych kształtach z głową użytkownika.

W zależności od rozwiązań konstrukcyjnych skorupa może być zaopatrzona w daszek, otwory wentylacyjne, obrzeże w postaci ronda lub rynienki i uchwyty do mocowania osłony twarzy, lampy, nauszników przeciwhałasowych, itp. Skorupy hełmów są najczęściej wykonywane z materiałów termoplastycznych, takich jak polietylen i ABS lub z kompozytów mat szklanych utwardzanych żywicami syntetycznymi.

Więźba jest wewnętrzną częścią hełmu, przymocowaną do skorupy i przylegającą bezpośrednio do głowy użytkownika. Zadaniem więźby jest amortyzowanie uderzenia przekazywanego przez skorupę oraz rozłożenie działających wtedy sił na możliwie największą część powierzchni głowy. Więźba jest najczęściej wykonywana z taśm tkanych z włókien syntetycznych lub pasków polietylenowych.
Przemysłowe hełmy ochronne mogą być również wyposażone w dodatkową wykładzinę amortyzującą, której zadaniem jest zmniejszenie wartości siły przekazywanej na głowę użytkownika podczas uderzenia.

Pas główny opasuje głowę na wysokości czoła i podstawy czaszki, a w powiązaniu z więźbą umożliwia stabilne umieszczenie hełmu. Połączony jest zwykle z potnikiem, którego zadaniem jest wchłanianie potu wydzielanego przez skórę (głównie na czole).

Pasek podbródkowy jest elementem pomocniczym zapobiegającym spadaniu hełmu z głowy w razie jej pochylenia. Nie ma potrzeby jego stosowania, jeśli więźba hełmu wraz z pasem głównym jest tak skonstruowana, że obejmuje część potyliczną głowy.

Wybierając odpowiedni dla danych warunków hełm trzeba uwzględnić jego cechy i elementy konstrukcji. Należy zwrócić uwagę na okres jego przydatności, zakres temperatury, w których może być stosowany, inne czynniki zagrażające zdrowiu lub życiu pracownika (prąd elektryczny, wysoka temperatura, odpryski gorącego metalu, substancje chemiczne, itd.), możliwość jednoczesnego stosowania innych ochron - nauszników, środków ochrony dróg oddechowych, osłon twarzy.

Długość użytkowania
Ponieważ hełmy wykonane są głównie z tworzyw sztucznych (np. ABS), trwałość ich wynosi przynajmniej 3 lata, bez zmiany właściwości ochronnych. Ekstremalna ekspozycja na światło słoneczne lub chemikalia może skrócić okres użytkowania hełmu. Powodem do natychmiastowej wymiany hełmu jest jego pęknięcie lub mocne uderzenie.