Ochrona rąk

Dłoń jest przedłużeniem ramienia - pełni funkcje chwytne i jest najbardziej narażoną na uszkodzenia częścią ciała. Za pomocą dłoni wykonujemy wszelkie prace, dlatego musimy o nie szczególnie dbać. Według statystyk kończyny górne mają 45% udziału we wszystkich zdarzających się wypadkach przy pracy. W tym podrozdziale przedstawiamy rękawice dla każdego rodzaju ochrony rąk, jednak z każdym dniem powstają rękawice doskonalsze, zapewniające jeszcze bardziej skuteczną ochronę. Aby sprostać wymaganiom naszych Klientów, ciągle śledzimy nowości i wprowadzamy je do sprzedaży.

Rękawice dzielą się na 3 kategorie ochronne, w zależności od tego, przed jakiego rodzaju ryzykiem czy niebezpieczeństwem mają chronić, zgodnie z zatwierdzonymi normami PN-EN.

 

Kategoria I

Rękawice do prac w warunkach niskiego ryzyka wystąpienia uszkodzenia.
Rękawice w tej kategorii chronią przed otarciem naskórka, temperaturą nie przekraczającą 50°C oraz przed środkami chemicznymi o delikatnym działaniu (np. środki czyszczące). Ich użytkowanie poprawia komfort pracy, a ich stosowanie nie wymaga certyfikacji. Do tej grupy należy część zwykłych rękawic roboczych, rękawice do prac domowych i gospodarczych oraz rękawice do lżejszych prac (np. w ogrodzie).

 

Kategoria II

Rękawice do prac w warunkach średniego ryzyka wystąpienia uszkodzenia.
Do tej kategorii zaliczane są rękawice używane w sytuacjach o stopniu ryzyka nie klasyfikowanym jako niskie czy wysokie. Są to głównie rękawice chroniące przed zranieniami mechanicznymi. Takie ryzyko jest bardzo szeroko rozpowszechnione w różnorakich gałęziach przemysłu i dotyczy większości prac przemysłowych. Do tej grupy należy większość rękawic chroniących przed mechanicznymi urazami, przed zimnem (do 50°C) i ciepłem (do 100°C).

 

Kategoria III

Rękawice do prac w warunkach wysokiego ryzyka wystąpienia poważnego uszkodzenia . Rękawice tej kategorii są stosowane wtedy, gdy istnieje duże ryzyko wystąpienia poważnego lub trwałego uszkodzenia (np. przy pracach z bardzo agresywnymi substancjami chemicznymi i wysokim napięciem).

Aby spełnić swoją rolę rękawice muszą być odpowiednio przebadane i oznaczone.

 

RĘKAWICE CHRONIĄCE PRZED PRZETARCIEM, PRZEKŁUCIEM, OTARCIEM, itp.

Przecięcia, przekłucia oraz otarcia rąk należą do najczęściej występujących urazów. Zagrożenia te występują głównie na stanowiskach pracy związanych m.in. z transportem przedmiotów oraz obróbką metali, szkła lub tworzyw sztucznych, w budownictwie oraz przemyśle spożywczym, np. przy porcjowaniu mięsa.

W grupie rękawic chroniących przed urazami mechanicznymi można wyróżnić:

• rękawice kombinowane ze skór i tkanin lub z materiałów skóropodobnych i tkanin;
• rękawice tkaninowe i dzianinowe, powlekane gumą i tworzywami sztucznymi, np.: polichlorkiem winylu, poliuretanem, nitrylem;
• rękawice skórzane;
• rękawice z dzianin poliestrowych, stylonowych, poliamidowych, aramidowych (np. Kevlar), rdzeniowych (włókna
• metalowe w oplocie z włókien syntetycznych);
•  rękawice z kółek metalowych wykonanych ze stali nierdzewnej.

 

Rękawice skórzane oraz kombinowane ze skór i tkanin

Rękawice skórzane i kombinowane zaleca się przy wykonywaniu prac przeładunkowych, transportowych i porządkowych. Te rękawice, które posiadają amortyzator uderzeń w części grzbietowej mogą być stosowane przez pracowników zatrudnionych w budownictwie, murarstwie, przy montażu, pracach konstrukcyjnych, pracach kamieniarskich, itp. Rękawice te chronią również przed uderzeniami niewielkimi bryłami węgla. Konstrukcja rękawic skórzanych i skórzano-tkaninowych jest podobna.

Najczęściej stosowane są rękawice pięciopalcowe. W przypadku rękawic skórzano-tkaninowych część chwytna rękawicy jest wykonana ze skóry bydlęcej lub świńskiej (dwoina, lico), natomiast część grzbietowa i mankiet - z tkaniny bawełnianej lub bawełnianopodobnej. Końce palców oraz część grzbietowa w miejscu główek kości śródręcza są wzmocnione tą samą skórą. Rękawice często posiadają bizę czyli wąski pasek skóry chroniący szew przed przetarciem. Mankiet jest doszywany, wykonany zazwyczaj z tej samej tkaniny (pojedyncza lub podwójna warstwa tkaniny) co część grzbietowa rękawicy.

Niektóre rękawice posiadają pod wzmocnieniem części grzbietowej - w miejscu główek kości śródręcza - wkład z włókniny, maty porowatej lub pianki poliuretanowej, który amortyzuje uderzenia. Powyżej nadgarstka rękawice posiadają ściągacz z taśmy gumowej. Rękawice skórzane i skórzano-tkaninowe wykonywane są z podszewką (pełną lub tylko w części chwytnej) lub bez podszewki. Rękawice mogą posiadać również wkład antyprzecięciowy (wykonany z Kevlaru). Występują w wariantach pięcio-, cztero-, trój- i jednopalcowych.

 

Rękawice tkaninowe i z dzianin, powlekane gumą lub tworzywami sztucznymi

Tabele odporności na działanie chemikaliów (wybrane substancje) na podstawie materiałów Ansell Edmont. DO – doskonała ochrona (przez 6 godz. nie dostała się żadna kropla substancji do wnętrza rękawicy)

Rękawice pięciopalcowe niepowlekane lub powlekane w całości w części chwytnej; strona grzbietowa rękawic powleczona jest w całości lub częściowo (np. do wysokości główek kości śródręcza), przez co zapewniona jest Ilepsza wymiana powietrza. Powleczenie rękawic gumą szorstkowatą ułatwia lepszy chwyt. Rękawice wykonane z dzianin preferowane są w pracach precyzyjnych, np. podczas montażu urządzeń elektronicznych.
Do transportu ręcznego lekkich przedmiotów wybiera się rękawice z tkanin lub dzianin powlekane punktowo, które zapewniają dobry chwyt, zwłaszcza przy przenoszeniu przedmiotów o gładkiej i śliskiej powierzchni.
Rękawice dziane zalecane są przy wykonywaniu prac montażowych w przemyśle elektronicznym, samochodowym, w zakładach szklarskich, w ogrodnictwie. Mogą być stosowane jako wkład do innych rękawic, zwiększając ich odporność na przecięcia. Rękawice te można też stosować przy kontakcie z gorącymi przedmiotami. Rękawice poliamidowo- poliestrowe stosuje się przy wykonywaniu prac w przemyśle motoryzacyjnym, przy lekkich pracach montażowych i przy pracach porządkowych. Natomiast rękawice stylonowe mogą być używane w przemyśle spożywczym przy kontakcie z żywnością, do prac związanych z porcjowaniem i wykrawaniem mięsa oraz patroszeniem drobiu, itp.

 

Rękawice ochronne z płytkami stalowymi

Są to rękawice pięciopalcowe wykonane z dwóch części: zewnętrznej i wewnętrznej. Część zewnętrzna to rękawica uszyta z dzianiny powlekanej kauczukiem poliakrylonitrylowym, część wewnętrzna wykonana z dzianiny kevlarowej pokrytej po stronie chwytnej prostokątnymi płytkami stalowymi. Rękawice chroniące przed przecięciem piłą łańcuchową posiadają powierzchnię ochronną jedynie w części grzbietowej (śródręcze i cztery palce bez kciuka) - dotyczy to tylko rękawicy na lewą rękę. Zalecane są do ochrony rąk przed ciężkimi urazami mechanicznymi (głównie przecięciem i przekłuciem), przy sortowaniu i usuwaniu odpadów, przy wykonywaniu czynności zawodowych w pogotowiu ratunkowym, w policji, służbach celnych, itp.

 

RĘKAWICE CHRONIĄCE PRZED CZYNNIKAMI TERMICZNYMI

Do tej grupy zaliczamy rękawice chroniące przed:

• gorącymi czynnikami,
• zimnem.

Do rękawic chroniących przed gorącymi czynnikami termicznymi można zaliczyć wszystkie rękawice, które chronią ręce pracownika przed wysoką temperaturą i/lub ogniem występującymi w środowisku pracy w jednej lub kilku postaciach, tj.:

• otwarty płomień,
• kontakt z gorącym przedmiotem,
• ciepło konwekcyjne,
• promieniowanie cieplne,
• drobne rozpryski stopionych metali (np. w procesie spawania),
• duże ilości płynnego metalu (np. w hutnictwie metali).

Do tych rękawic zaliczają się rękawice spawalnicze, chroniące ręce przed odpryskami stopionego metalu, iskrami oraz urazami mechanicznymi.

 

RĘKAWICE CHRONIĄCE PRZED CHEMIKALIAMI I MIKROORGANIZMAMI

Rękawice przeznaczone do ochrony przed chemikaliami produkowane są głównie z tworzyw sztucznych i gumy. O wyborze materiału, z którego są wykonywane, decyduje rodzaj substancji, przed którym mają chronić.

Najczęściej spotykane tworzywa do wyrobu rękawic to:

• winyl (PCW)

Cienkie rękawice używane są wówczas, gdy potrzebna jest ochrona przed wodą i lżejszymi środkami czyszczącymi. Mocniejsze rękawice pokryte winylem lub w nim zanurzone odznaczają się dobrą chwytnością i odpornością na ścieranie i jednocześnie zachowują miękkość, także na mrozie. Są odporne na działanie kwasów, olejów i tłuszczów.

• lateks (guma naturalna)

Rękawice lateksowe posiadają przewyższającą inne rodzaje odporność na rozciąganie, są wygodne w użyciu. Mogą jednak wywołać reakcje uczuleniowe, co można niwelować przez chlorynowanie.

• nitryl

Odznacza się lepszą wytrzymałością na ścieranie i jest bardziej odporny na przecięcia niż np. winyl. Rękawice zachowują swoją formę i mogą być prane w pralce. Odznaczają się dobrą chwytnością. Są odporne na działanie rozpuszczalników, kwasów, zasad, olejów, tłuszczów, itd. Bezpieczne dla środowiska, rzadko są przyczyną reakcji alergicznych.

• neopren

Syntetyczny odpowiednik gumy naturalnej. Odznacza się wysoką odpornością na ścieranie, jednak nieco gorszą niż PCW i nitryl. Rękawice z neoprenu są odporne na działanie ketonów, kwasów, zasad, olejów, tłuszczów i rozpuszczalników organicznych.

• PVA

Rękawice z PVA odznaczają się dobrą chwytnością mokrych przedmiotów. Odporne są na ketony, oleje, zasady i rozpuszczalniki organiczne. Rękawice przeznaczone do ochrony przed chemikaliami muszą być dopasowane i szczelne. Ponadto rękawice te powinny charakteryzować się odpornością mechaniczną (co najmniej odporność na ścieranie i/lub wytrzymałość na rozdzieranie). Przenikanie substancji chemicznej przez rękawice określa się na podstawie badania tzw. czasu przebicia, polegającego na bezpośrednim kontakcie danej substancji z rękawicą i określaniu, po jakim czasie substancja przeniknęła przez rękawicę. Na tej podstawie można rękawice klasyfikować według klas odpowiadających danemu poziomowi ochrony:
1 klasa > 10 min.
2 klasa > 30 min.
3 klasa > 60 min.
4 klasa > 120 min.
5 klasa > 240 min.
6 klasa > 480 min.

 

SKÓRA

Skóra posiada unikatowe właściwości, których nie mają inne materiały. Dostosowuje się do zmian temperatury i wilgotności poprzez absorpcję i przepuszczanie wilgoci. Jest to bardzo
ważne, gdyż rękawica ma chronić skórę człowieka ekstremalnie wrażliwą na zmiany wilgotności i temperatury, reagująca już na zmiany rzędu +/-0,2°C. Skóra jest odporna także na podwyższoną temperaturę, iskrzenie i ogień przez krótki okres czasu. Jest wodoodporna i wytrzymała na ścieranie. Lico jest zewnętrzną warstwą skóry; jest miękkie, trwałe, odporne na wilgoć i ścieranie; odporne na działanie temperatury do ok. 80°C.
Dwoina jest wewnętrzną warstwą skóry; odznacza się porowatą powierzchnią i dlatego łatwiej od lica pochłania wilgoć; poprzez swoją grubą powierzchnię daje dobrą chwytność; grubość szpaltu zależy od grubości oddzielonego lica oraz od tego, czy dwoina była dzielona na dwie warstwy; odporna na działanie temperatury do 100°C.

 

Jakość skóry

Podziału skóry dokonujemy w zależności od miejsca jej zdjęcia. Najmocniejsza i najbardziej trwała skóra pochodzi z części grzbietowej. Najbardziej gładka i równa skóra pochodzi z boków. Najbardziej miękka, a zarazem najcieńsza pochodzi z brzucha. Jest ona często zarysowana przez gałęzie, ogrodzenia, itp., o które potknęło się zwierzę. Dlatego też z reguły nie nadaje się na rękawice robocze. Grubość skóry jest wprost proporcjonalna do okresu używalności rękawicy. Skóry używane do produkcji są testowane pod względem grubości i odporności na ścieranie.

 

Rodzaje skóry

W zależności od wymagań, jakie stawiamy rękawicom możemy wybrać różne rodzaje skóry. Do najczęściej używanych należy skóra bydlęca, świńska i kozia. Każda z nich odznacza się odmiennymi cechami. Skóra bydlęca jest mocna, włóknista i odporna na ścieranie oraz na wilgoć. Skóra bydlęca jest najgrubsza, co w połączeniu z odpornością na ścieranie czyni ją szczególnie przydatną do wyrobu rękawic roboczych. Stanowi dobrą ochronę przed ciepłem.
Skóra świńska dzięki swej porowatej powierzchni lepiej przepuszcza powietrze. Im częściej jest używana, tym bardziej mięknie i zachowuje swoją miękkość nawet, gdy zawilgotnieje. Podczas mycia staje się znów naturalnie miękka, nawet bardziej niż inne rodzaje skóry. Skóra kozia jest najmocniejsza ze wszystkich rodzajów skóry. Dzięki zawartości lanoliny, występującej z natury w skórze koziej, jest ekstremalnie gładka. Skóra kozia jest uważana za 2-krotnie mocniejszą od skóry bydlęcej tej samej grubości. Dzięki swojej wytrzymałości połączonej z gładkością nadaje się szczególnie do prac, gdzie wymagana jest duża sprawność palców.
Oprócz wyboru skóry, najważniejszym procesem decydującym o jakości wyrobu końcowego jest jej odpowiednie przygotowanie.

 

Garbowanie

Nadaje skórze pożądane właściwości wytrzymałości i gładkości, a poza tym zapobiega jej gniciu. Nawet najlepsza skóra może ulec zniszczeniu, jeśli nie używamy właściwych garbników. Zazwyczaj do garbowania używa się chromu, który polepsza odporność cieplną i nadaje skórze miękkość. Istnieją także inne, jak na razie o wiele bardziej skomplikowane i drogie metody, jak np. garbowanie roślinne. Garbowanie roślinne zmniejsza ryzyko występowania reakcji alergicznych i jest bezpieczniejsze dla środowiska, jednak skóra będzie twardsza i słabsza niż po garbowaniu chromowym. Rękawice spawalnicze Niektóre z naszych rękawic spawalniczych są szyte nicią z Kevlaru, odporną na działanie wysokich temperatur. Rękawice do spawania argonowego są wykonane z gładkiego lica koziego lub świńskiego w celu osiągnięcia bardzo dobrego czucia przy pracy z małymi lub dużymi przedmiotami.

 

Rękawice zimowe

Stosowane są 3 różne typy ocieplenia:

• flanela,
• wyściółka akrylowa (gruby, wełnisty materiał syntetyczny),
• thinsulate (włókno poliestrowe z dodatkiem silikonu o bardzo dobrych właściwościach cieplnych, także przy cienkiej warstwie).

 

Rękawice ze skóry meblowej

Bardzo wartościowe i odporne na ścieranie są rękawice z tzw. skóry meblowej. Wytwarzane z resztek z przemysłu meblowego, sortowanych wg koloru. Skóra jest bardzo odporna na ścieranie. Ryzyko odbarwienia można usunąć w dużej mierze poprzez ocieplenie rękawicy. Oprócz skóry z połyskiem istnieje także skóra szlifowana, tzw. nubuk. Najczęściej spotykane są rękawice, których część wewnętrzna składa się z dwóch lub trzech zszytych razem części, lecz występuje także tzw. cała dłoń.